شب هجران

امشب چه شب پر دردی بود
غم هجران رخنه در عمق دلم کرد
لرزش تارٍ سه تار دگر آرام نمیگرداند
آشفته بازار دلم را
نام تو گه گاهی لبخند پر از غمی بر لبم می آرد
جه سکوت تلخی
اشک شور و یاد شیرین تو  {یاد شیرینت}
باز دلم کاش کاش ...

تقدیم به تنها انسانی که حرفهای دلم را به سادگی و بااطمینان اینکه تنها در دل او میماند ، به راحتی بیان نموده ام. زندگیش همه پر نور

تقدیم به تو ، روحت سرشار زندگی باد و آن جهانت سراسر مهر خداوند

جدایی ...

آه ! چه رویایی ، که شیرین بود . . .
کاش چشم هایم نمیرفت به خواب . . .
که کنون به حسرت یک لحظه ی رویا باشم . ..
وای چه تلخ است کنون !
یادگاری همه اش یک لبخند...
که در آن آشکارا غم پیدا ، پنهان . . .
آه !
نفرین خدا بر این منطق بیداری ها . . .

دلم شکست

خنده هایم پری نداشت
گریه هام بالی از جنس زمان
که هر از گاهی
میرفتند به دور دست ها
ولی دوش ،گشت وارون
خنده که رفت . . .
پرشکست،
گریه در آغوشم نشست

بیدار

من کجا لایق عشق تو بدم
که زمن جان و تنم می خواهی
برو بر در همان آدم زن
سحروشب سر از او میتابی
بار الاها که در این قلب حقیر
بجز از شرک و ریا کی یابی
در سخن گرچه زتو دَم بزنم
نکند آن دل و این همراهی
نیست هرکس که سخن زیبا بود
در درونش دل حافظ یابی
سخن آخرش این است بیدار
از تو خواهد قفسش بشکافی