۱۳
خرداد
شعر (ست فاتمه) تقدیم به ...
فاتمه! دووچاوی مه‌ستت، پڕته‌لیسمی جوانییه
پڕشه‌رابی خۆشه‌ویستی و عاره‌قی یه‌زدانییه،
به‌ژن و باڵاکه‌ت نموونه‌ی: هه‌یکه‌لی یۆنانییه،
لاروله‌نجه‌ت مۆسیقایه، به‌سته‌یه، گۆرانییه
بووکی ڕازاوه‌ی خه‌یاڵم، گیانه‌که‌م ست فاتمه!
تاقه پرشنگێکی چاوت ئه‌وپه‌ڕی ئاواتمه..
گه‌رچی دڵداری له‌خاکی ئێمه‌دا، ئه‌فسانه‌یه
هه‌ر به‌ته‌نیا بۆ کوڕی خاوه‌ن ته‌لار و عانه‌یه
گیانه‌که‌م! ئه‌مما دڵی من له‌و دڵه‌شێتانه‌یه
بێ ئه‌وه‌ی هیچ شک به‌رێ، کوژراوی ئه‌و چاوانه‌یه
هه‌ربه‌ته‌نیا خۆشه‌ویستی شک ئه‌به‌م ست فاتمه!
سه‌روه‌تم ناوێ، بزه‌ی تۆ: ئه‌وپه‌ڕی ئاواتمه..
خۆشه‌ویستی وا که نامه‌ی خوایه بۆ پێغه‌مبه‌ران
به‌رز و ناسک، وه‌ک هه‌ناسه‌ی پڕ گوڵاوی دولبه‌ران
نه‌ک وه‌کو حه‌زکردنی دینار و گه‌وهه‌ر په‌روه‌ران
ئه‌و که‌سانه‌ی بۆ قڕانێ، چه‌نده دڵیان هه‌ڵوه‌ران!
خه‌ڵقی تر، پاره په‌رستی، با بکه‌ن ، ست فاتمه!
من به ته‌نیا، تۆ په‌رستی، ئه‌و په‌ڕی ئاواتمه..
زۆر که‌ڕه‌ت هانم ئه‌دا، داخی ده‌روونی پڕ گڕم
بۆتی هه‌ڵڕێژم : سکاڵای ناسکی گه‌رم و گوڕم
داخه‌که‌م، کاتێ که‌دێمه به‌رده‌مت، واقی وڕم
وام ئه‌شێوێنێ به‌جۆرێ نایه‌ڵێ هیچ ده‌ر بڕم..!
بووکی رازاوه‌ی خه‌یاڵم! گیانه‌که‌م ست فاتمه..!
گوێیه بۆ ئه‌م ڕازه شل که‌ی، ئه‌وپه‌ڕی ئاواتمه
ئه‌حمه‌د هه‌ردی
