مردم شهر

مردم شهر همه همرنگ هم اند
همه از عشق و خداوند به دور
همه هم نظم غم اند..
و تو ای دوست به حق
حیرت انگیزترین راز جهانی
بی شباهت باشهر و این مردم خام
تو به تگ رنگی خود می نازی
و فراسوی حیات
تو همان آدم "عشق"ی
مملو از هرچه تفاوت 
عجب ازحجم شکوه 
و نگاه ژرفت
مردم شهر ز تو بیزارند...
و من از مردم شهر...
۲۲اردیبهشت۹۳

غربت پروانه

غربت پروانه از یادش رهاند
بودن شمع و راز سوختن
قسمت بلبل فراموشی گل
سهم انسان هم خیانت و نبرد
یک نفس ای دوست گر دمی در کالبد
ذره های هر اتم گردد بهشت.
۹ اردیبهشت ۱۳۹۲
اقبال سهرابی.
تقدیم به همه

کجای این دنیایی؟

ای دوست کجای این دنیایی؟
من بیچاره شتابان به دنبال تو میگردم... 
خیابان ها
کوچه ها
خسته از پیمایشم
پس کجایی ای دوست؟
بی تو مهتاب مرداب
بی تو خورشید خاموش
بی تو من چون اجساد
پس کجایی ای دوست؟
پس کجایی باز آی 
ای مسیحای حیات...
.
اقبال سهرابی.

۰۹اردیبهشت ۱۳۹۳.تهران