مرا بیاد خودم بینداز
چهارشنبه, ۳۰ آذر ۱۳۸۴، ۰۷:۴۵ ق.ظ
مرا به یاد خودم بینداز!
مرا بیاد خودم بینداز!، به یاد آسمانی که ستارگانش غریبانه می سوزند، به یــاد پرواز پرنده ای که با بال شکسته می پرد، و عاقبت سقوطی سرد و دردناک.مرا بیاد خودم بینداز! ،
به یاد لبخند فرشته ای معصوم ، به یـــاد چشــــم هایت و انتظار ناتمام دیدن آن ها غربت راز گمنامی ست ، اسب بی سواری ست که از آفتاب باز میگردد.
بیا بهانه ام باش برای باز گشتی دوباره ، برای چیدن گل های نرگس چه آرام می رود تصویر تو در اشک هایم و بی تابی مهتاب در صفحه جاری آب .مرا به یاد خودم بیند
