منو ببخش عزیزم که از تو میگریزم

منو ببخش عزیزم که از تو میگریزم

 

می سوزم و خاموشم ، تو خودم اشک میریزم

 

 از لحظه تولـــــــــد ، سفر تقدیر من بود

 

   تنم اسیر جاده ، دلــم اسیر تن بود

 

  یک قصه تازه نیست ، خونه بروشی من

 

     هراس دل سپردن ، عذاب دل بریدن

 

 اگر یک دست عاشق ، یک شب پناه من شد

 

   فردا عذاب جاده ، شکنجه گاه من شد

 

   لحظه رفتن دستاتو می بوسم

 

   باید برم حتی اگر اونجا بپوسم

 

دریایی از مصیبت پشت سرم گذاشتم

 

  وقتی به تو رسیدم دیگه نفس نداشتم

 

 من مرده بودم اما ، دوباره جونم دادی

 

 هم گریه من شدی ، عشقو نشونم دادی

 

اگر یک شب تو عمرم ، چشمهای من آسوده

 

    همون یک خواب کوتاه زیر سقف تو بوده

 

 منو ببخش ، منو ببخش که ناگزیرم

 

 باید برم ، حتی اگه بی تو بمیرم